Ze względu na znajdowanie się Polski pod zaborami, polskie malarstwo XIX-wieczne podążało specyficzną drogą. W drugiej połowie XIX w. zbiorową wyobraźnię zaczęły kształtować dzieła Jana Matejki. Malarz w wielopostaciowych scenach, obfitujących w starannie dobrane i oddane detale, ukazywał przełomowe i chwalebne momenty z historii narodu. Przypominając je, pocieszał Polaków podczas przedłużającego się czasu zniewolenia państwa. W tym okresie droga sztuka polskiej nieraz skrzyżowała się jednak z drogą sztuki europejskiej.