Sztuka starożytnego Rzymu okresu Cesarstwa (czyli po 27 roku przed nasza erą) była silnie powiązana z wydarzeniami politycznymi. Rzymianie wykorzystywali sztukę jak i literaturę do głoszenia chwały władców i ich dokonań. Sławiąc imię zwycięskiego wodza często jednocześnie podkreślano zasługi jego armii i ludu, z którego ta armia się rekrutowała. Janusz A. Ostrowski stawia tezę, że Rzymianie byli prawdziwymi twórcami tego, co dzisiaj określamy mianem wizualnej propagandy politycznej.

            Wzniesiono go w Rzymie w 315 roku n. e., by uczcić zwycięstwo cesarza Konstantyna Wielkiego nad Maksencjuszem podczas wojny domowej. Stanowi artystyczny symbol początku owocnego panowania Konstantyna, które zakończyło okres rządów „żołnierskich cesarzy”, pełen wojen domowych, konfliktów wewnętrznych i zewnętrznych, przymusowej zmiany władców oraz wielkiej chwiejności politycznej imperium.