W ciągu siedemnastu lat pobytu na mediolańskim dworze Ludwika Sforzy, Leonardo stworzył dwa, znane nam, malarskie portrety kobiet. W obu przypadkach uwiecznił ukochane swojego przełożonego. „Dama z gronostajem” jest portretem Cecylii Gallerani, która w 1489 roku, licząc około szesnastu lat, dołączyła do grona nadwornych artystów. Wykształcona, posługiwała się biegle łaciną, znała muzykę i tworzyła poezję. Cieszyła się szczególnymi względami Ludwika. Władca odsuwał w czasie swój, zaplanowany wiele lat wcześniej, ślub z księżniczką z Ferrary, Beatrycze d’Este.