Oficjalna sztuka połowy XIX wieku była podporządkowana Akademii, czyli instytucji ustalającej zasady malarstwa od tematu poprzez zastosowane środki artystyczne, barwy i kompozycję dzieła aż do promocji artysty na rynku sztuki. Tematyka obrazów musiała odpowiadać gustom publiczności i krytykom będącym pod wpływem Akademii. Studenci Akademii Sztuk Pięknych całymi godzinami tworzyli rysunki antycznych rzeźb starając się przekazać na papierze pełnoplastyczność. Światłocień wydobywający wypukłości był niezwykle ważnym efektem, dopuszczającym studenta do dalszej pracy.