We wszystkich narracjach na temat życia i twórczości malarza, grafika i rysownika, autora tekstów z zakresu historii sztuki Tadeusza Makowskiego, urodzonego w 1882 w Oświęcimiu, zmarłego w Paryżu w 1932 roku, dominuje wizja artysty osobnego, wytrwale szukającego własnego języka, bystrego obserwatora natury i człowieka, samotnika, dla którego malarstwo to nie tylko pasja, ale także praca pojmowana w kategoriach etycznych.