U schyłku XIX wieku sztuka odeszła od dawnych wzorców idąc w stronę nowoczesności. We Francji impresjoniści rozszczepiali światło na barwy podstawowe i starali się uchwycić wrażenie chwili malując pejzaże o różnych porach dnia. Równolegle inni na pierwszy plan wysunęli nie tyle oddziaływanie światła, czyli zagadnienia czysto malarskie, co sam temat, czyli treść obrazów. Brali ją na warsztat artyści, którzy odwoływali się do dawnych mistrzów, jak choćby londyńscy prerafaelici. Był to czas, gdy opadł zachwyt nad rozwojem techniki, a narodziła się potrzeba duchowości.