W Polsce, podzielonej na początku XX wieku pomiędzy mocarstwami Rosji, Niemiec i Austrii głównymi ośrodkami kulturalnymi były Kraków i Lwów. Autonomia galicyjska, czyli prawa i przywileje mieszkańców Galicji uzyskane w ramach ugody austriacko-polskiej w latach 60-tych XIX wieku, dały miastom swobodę gospodarczą i twórczą. Lwów jako stolica Galicji stał się ośrodkiem kultury polskiej, uniwersytet uległ repolonizacji, a w przededniu wybuchu pierwszej wojny światowej to tam działało centrum polskiej działalności niepodległościowej.