Na przełomie XIX i XX wieku podjęto zagadnienie stylu narodowego. Jego formy miały wyrażać odrębność i wyjątkowość krajowej kultury. Jako że Polska ciągle znajdowała się pod zaborami, wielu artystów tym bardziej pragnęło pobudzać i pielęgnować postawy patriotyczne odbiorców w celu zachowania tożsamości narodowej. Przykładowo, inspiracją dla nich stały się regionalne odmiany stylów historycznych i kultura ludowa. Polscy twórcy podzielali jednak takie zainteresowania z innymi twórcami europejskimi.