Natalia Goncharova (1881–1962) była jedną z najbardziej radykalnych, samodzielnych i wszechstronnych artystek rosyjskiej awangardy. W 1913 roku, w Moskwie, gdy miała zaledwie 32 lata, odbyła się jej pierwsza wystawa retrospektywna. Zaprezentowano na niej ponad 800 prac artystki, wypowiadającej się w różnych mediach, podejmującej różnorodną tematykę, swobodnie poruszającej się w różnych stylistykach i czerpiącej inspiracje z wielu obszarów kultury. Wówczas jej pozycja była już ugruntowana, tak w rosyjskim, jak i w europejskim świecie sztuki.

Czarny kwadrat na białym tle, najbardziej rozpoznawalne dzieło Kazimierza Malewicza ( żyjącego w latach 1879–1935), uważany jest za pracę, która w istotnym stopniu wpłynęła zarówno na późniejszą refleksję teoretyczną na temat malarstwa (sztuki), jak też na praktykę artystyczną. O tym, jak istotna jest dla poszukiwań artystycznych kolejnych pokoleń twórców świadczy choćby fakt, jak wielu z nich odwołuje się do myśli i dzieła twórcy suprematyzmu. Wspomnijmy tylko prace amerykańskiego artysty Davida Diao, a na gruncie polskim realizacje Ewy Partum czy Zbigniewa Rogalskiego.