XIX-wieczne kierunki w sztuce nie następują po sobie tak, jak poprzednie epoki. Renesans rozkwitł po średniowieczu, manieryzm po renesansie, a barok po manieryzmie. W XIX wieku sztuka była wielowątkowa i przenikająca się, a różne kierunki współistniały ze sobą. Był to wynik sprzeciwu wobec stuleci ulegania tradycji, wobec malarstwa zgodnego z zasadami Akademii, instytucji opiniotwórczej i narzucającej treści.

“Cała sztuka jest erotyczna” - tak zwykł mawiać Gustav Klimt ( urodzony 14 lipca 1852 roku, zmarł 6 lutego 1918 roku)  o procesie twórczym. Syn grawera z Baumgarten ulegał niejednokrotnie wizerunkowi zjawiskowej femme fatale w zaciszu pracowni, co ujawniało się w jego niepospolitym malarstwie. Demoniczne, zmysłowe kobiety o ekstatycznie zamglonym spojrzeniu, rozchylonych ustach, w niepełnym odzieniu pojawiają się często pod postacią metafory, alegorii lub w narracyjnej kompozycji.