Heinrich Wölfflin, Podstawowe pojęcia historii sztuki
22 stycznia 1892 roku Edvard Munch napisał w swoim dzienniku: Szedłem ścieżką z dwojgiem przyjaciół – słońce miało się ku zachodowi – nagle niebo wypełniła krwista czerwień – zatrzymałem się, czując wyczerpanie i oparłem się na barierce – nad czarno-błękitnym fiordem było widać krew oraz języki ognia; – moi przyjaciele szli dalej, a ja stałem tam i trząsłem się z wrażenia – poczułem nieskończony krzyk przepływający przez naturę.
Jak mit o przeklętym losie ubrać w kostium wysublimowanej poezji? Jak pokazać osobiste piekło w sposób piękny, bez śladów teatralnego przerysowania i przesadnego dramatyzmu?
Zaczerpnięty z mitologii greckiej temat Auguste Rodin (rzeźbiarz urodzony w 1840 roku - zmarł w 1917 roku) potraktował jako wytrych do wyprowadzenia studium ludzkiego ciała na poziom emocjonalnego portretu pełnego sensualnych, zmysłowych znaczeń. Tym samym, realizując “Danaidę” stworzył jeden z ciekawszych aktów kobiecych w XIX wiecznej rzeźbie.
Mała czternastoletnia tancerka, jedna z najbardziej znanych rzeźb autorstwa Edgara Degasa, w 1881 roku, kiedy została ukończona, stanowiła całkowite zaprzeczenie dominujących tendencji artystycznych. Dziewiętnaste stulecie kojarzy nam się z rzeźbami wykonywanymi w marmurze bądź brązie, często monumentalnymi, pełnymi patosu i powagi. W warstwie wizualnej, jak też treściowej, bazującymi niejednokrotnie na odniesieniach do dawnych epok, w szczególności antyku i renesansu.
