Oto dowód, jak samouk może zostać geniuszem, a pasjonata szaleńcem ogarniętym żądzą tworzenia, którego życie wyraża  nieustanny głód przygody, buntu i poznania pierwotnego piękna.  Paul Gauguin jest jednym z XIX wiecznych  buntowników, prekursorów sztuki nowoczesnej  w malarskim świecie pozornie uporządkowanych  zasad. Mawiał “Sztuka jest albo plagiatem, albo rewolucją”, i konsekwentnie wyrażał to w  licznych artefaktach tworzonych  w zawrotnym tempie. Jego twórczość zbudowała trwałe podstawy dla rozwoju kierunków  XX wiecznego malarstwa m in.

Przygoda Paula Gaugina (1848–1903) z ceramiką nie trwała długo, zaledwie osiem lat. Materiał ten odkrył dzięki Ernestowi Chapletowi, rzeźbiarzowi i wybitnemu ceramikowi. Chaplet pełnił funkcję dyrektora paryskiej manufaktury porcelany Charles’a Havilanda, prowadził też własną wytwórnię ceramiki oraz atelier ceramiczne w Bourg-la-Reine i Choisse-le-Roi. W zakresie technologii interesowały go głównie metody produkcji szkliwa barwnego, zwłaszcza głęboko karminowego szkliwa „sang-de-boeuf” (bycza krew).