Obraz Rowerzysta Natalii Goncharovej uznawany jest za jeden z najwybitniejszych przykładów rosyjskiego kubofuturyzmu. Stanowi podsumowanie narastających od 1912 roku zainteresowań Goncharovej dynamiką współczesności. W okresie tym malarka coraz częściej przedstawia fabryki czy zmechanizowane konstrukcje oraz uwypukla znaczenie kategorii ruchu w życiu jednostki. Ideowych i formalnych korzeni Rowerzysty należy poszukiwać w symbiotycznym splocie fascynacji włoskim futuryzmem i paryskim kubizmem.

Od drugiej połowy XIX w. część artystów negowała schematy dotychczas stosowane w malarstwie, których nauczano w akademiach. Pragnąc odnowy języka sztuki, rezygnowali oni z przedstawiania na dwuwymiarowym obrazie złudzenia trójwymiarowej rzeczywistości. W ślad za autorami japońskich grafik, które napływały do Europy po przerwaniu izolacji Kraju Kwitnącej Wiśni, podkreślali płaskość powierzchni dzieła. Zamiast komponować scenę, która wyglądała na zatrzymaną w ruchu, woleli oddawać dynamikę zmieniającej się rzeczywistości.