Amfiteatr Flawiuszów, inaczej Koloseum, to jedno ze szczytowych osiągnięć rzymskiej architektury, które powstało w okresie panowania dynastii Flawiuszów w latach 75-82 n. e. Jego budowa wynikała z przyczyn politycznych – zainicjował ją cesarz Wespazjan, który doszedł do władzy, wywołując pucz wojskowy. Ta rekreacyjna i widowiskowa budowla miała umożliwić mu zdobycie przychylności ludu rzymskiego oraz utrwalić panowanie uzurpatora. Koloseum było zamierzeniem na wielką skalę, o czym świadczą jego olbrzymie rozmiary, wszechstronne przeznaczenie i zakres oddziaływania.

            Kolumna to, obok ściany, główny element architektoniczny służący do utrzymania belkowania dachu w greckim starożytnym budownictwie. Jej forma składa się z trzech zasadniczych elementów: najszerszej – podstawy, długiego trzonu oraz zwieńczenia, czyli dekoracyjnej głowicy, zwanej też kapitelem. Niekiedy w greckiej architekturze trzon kolumny przybierał kształt antropomorficzny – to znaczy taki, który przypominał postać ludzką. Kolumna, której środkową część stanowiła figura kobiety – zawsze młodej dziewczyny – znana jest w architekturze pod nazwą kariatydy.