Muzeum Narodowe, Warszawa, Polska

Czarodziej przy zielonej skale

Sztuka lat trzydziestych różniła się od twórczości z poprzedniej dekady. W 1929 roku wybuchł ogólnoświatowy kryzys, który tylko wzmógł lęki i niepokoje społeczeństwa spowodowane kryzysami idei postępu, rozwoju miast, a co miało za tym iść polepszeniem się sytuacji obywateli. W kryzysie były również tereny Drugiej Rzeczypospolitej, na których postępowało ubożenie społeczeństwa, narastały konflikty polityczne oraz narodowościowe. Twórcy i twórczynie nie wychwalali już pędu nowego życia, a raczej skłaniali się ku problemom zwykłych obywateli.

Pejzaż owalny

Tadeusz Piotr Potworowski urodził się w 1898 roku w Warszawie. Był synem inżyniera i dyrektora fabryki motorów Diesla, Gustawa Seweryna Potworowskiego herbu Dębno i Jadwigi z domu Wyganowskiej. Miał okazję uczyć się i pracować w wielu miejscach, otrzeć się o dziesiątki rodzących się na jego oczach kierunków artystycznych. Doświadczył szybko zmieniającego się świata, tak w kontekście społeczno-ekonomiczno-politycznym, jak i na węższym obszarze przemian w życiu artystycznym. Lata jego wczesnej edukacji przypadły na czas I wojny światowej.

Matka Koreanka

W 1949 roku władze komunistycznej Polski zaczęły lansować doktrynę realizmu socjalistycznego jako jedyną właściwą formę sztuki. Jeszcze w 1947 roku, z okazji otwarcia radiostacji we Wrocławiu, Bolesław Bierut podkreślał potrzebę udostepnienia kultury ludziom pracy. Otwarcie krytykował sztukę, która nie odpowiadała potrzebom swoich czasów i która tworzona była z pobudek innych niż czysto pragmatyczne. Niedługo później przystąpiono do realizacji Planu Sześcioletniego w plastyce.