Heinrich Wölfflin, Podstawowe pojęcia historii sztuki
Klasycyzm w Polsce ukształtował się w czasach spuścizny kulturalnej po epoce stanisławowskiej. Upadek niepodległości w 1795 roku i ostateczny rozdział państwa polskiego pomiędzy trzy mocarstwa zmieniły nieco kulturalny rozwój kraju. Architekci, którzy chcieli tworzyć w duchu narodowym zatrudniali się na dworach na prowincji, a Warszawa, jeszcze niedawno silny artystyczny ośrodek bardzo straciła na znaczeniu. Jednak rozwinął się styl wzorowany na sztuce klasycznej – klasycyzm.
W Polsce czasy oświecenia, epoki rozumu, przypadają na lata panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego, który objął tron w 1764 roku. Politycznie i ekonomicznie to trudny czas dla naszego kraju, od drugiej połowy XVIII wieku wydarzenia kulturalne biegły swoim torem, ale zawsze w cieniu trudnych spraw niepodległościowych. Przypomnijmy, że w czasach panowania króla Stanisława Polska musiała przetrwać trzy rozbiory, ale w wyniku obrad Sejmu Czteroletniego 3 maja 1791 roku uchwalono konstytucję. Pierwsze lata panowania pokazują, jak bardzo Polska była wówczas uzależniona od Rosji.
Ange-Jacques Gabriel urodził się w 1698 r. w Paryżu w rodzinie architektów. Początkowo swoje doświadczenia zdobywał u boku królewskiego architekta Roberta de Cotte, a później swego ojca Jacquesa Gabriela. W 1728 r. został członkiem królewskiej akademii architektonicznej. Pozostawał też asystentem swego ojca pełniącego funkcje głównego architekta Wersalu, zastępując go na tym stanowisku po jego śmierci w 1742 r. i obejmując funkcje pierwszego architekta królewskiego.
