Już nigdy nie będę pasał krów! Zostanę malarzem – pomyślał siedzący na pagórku opodal kilku czerwieniatych jałówek Julian. Zwierzęta jakby idąc w sukurs młodzieńcowi zamuczały leniwie. Choć sielskie życie nawet podobało mu się dając możliwość obserwacji natury i krajobrazu z jego zmieniającym się pod wpływem pór roku oraz pogody obliczem to zdawał on sobie sprawę, iż aby zostać prawdziwym artystą trzeba na to zapracować. Tylko ciężka praca i studia artystyczne mogą dać mu szanse zrealizowania swych marzeń.

Dla ruchów artystycznych dziewiętnastowiecznej Europy, głoszących nowe idee w sztuce, istotną wartością była młodość, rozumiana jako oderwanie się od tradycji, uaktualnienie twórczości. Stąd ruchy te nazywały się Młodą Skandynawią, Młodą Belgią, Młodymi Niemcami, Młodą Polską. Idea młodości szła w nich w parze z ideą narodowego odrodzenia. Paradoksalnie, entuzjazm, który przejawiały, współistniał z pesymizmem. Wraz ze zbliżaniem się XIX stulecia do końca, w społeczeństwie wzrastała niepewność wobec tego, co przyniesie następne stulecie. Znajdowała ona odzwierciedlenie w sztuce.